मोठी प्रेरणादायी गोष्ट – हाडाचा शिक्षक
एका लहानशा एका खेड्यात एक शाळा होती. गणपतराव नावाचे शिक्षक होते. ते साधे, सरळ आणि अत्यंत प्रामाणिक, कठोर पण न्यायी शिक्षक होते. विद्यार्थी त्यांना "हाडाचा शिक्षक" म्हणत, कारण ते शिकवताना कोणत्याही प्रकारे शिथिलपणा, आळशीपणा, किंवा शिस्तभंग सहन करत नसत. गावात शाळा जुनी, वर्गात बाकं कमी, पुस्तके सर्वांकडे नाहीत, तरीही गणपतरावांचा उत्साह मात्र अमाप.
दररोज सकाळी ते शाळेत वेळेपूर्वी येत आणि मुलांशी हसत-खेळत शिकवायला सुरुवात करत. त्यांचे शिकवण्याचे तंत्र वेगळे होते – गणिताचे आकडे ते गोष्टीतून शिकवायचे, विज्ञान प्रयोगातून दाखवायचे आणि मराठी कविता गाऊन शिकवायचे. त्यामुळे गावातील विद्यार्थी शाळेत यायला उत्सुक असायचे.
गणपतरावांना वाटायचे –
👉 “विद्यार्थी फक्त अक्षर ओळखायला शाळेत येत नाहीत, तर जीवन समजून घ्यायला येतात.”
त्यामुळे ते मुलांना शिस्त, प्रामाणिकपणा, मेहनत याचे धडे शिकवायचे. कोणता विद्यार्थी गरीब आहे, शाळेत यायला कपडे नाहीत, पुस्तके नाहीत तर गणपतराव स्वतःच्या पैशातून मदत करायचे.
🟢 एक प्रसंग -
एका वर्षी शाळेच्या परीक्षेआधी पावसाळ्यात शाळेची इमारत कोसळली. गावकरी म्हणाले – “यंदा शाळा बंद ठेवूया, मुलं नंतर शिकतील.”
पण गणपतराव म्हणाले –
👉 “नाही! शाळा बंद ठेवली तर मुलांच्या आयुष्याचा दरवाजा बंद होईल. शिक्षण कधीही थांबू नये.”
तेव्हा त्यांनी मोठ्या झाडाखाली शाळा सुरू केली. पाटीला खडू नसेल तर जमिनीवर काठीने आकडे लिहायचे. पाऊस आला तर अंगणात शिकवायचे. अडचणी कितीही असल्या तरी त्यांनी शिकवणे थांबवले नाही.
🟢 परिणाम -
काही वर्षांनी त्या गावातील विद्यार्थी डॉक्टर, अभियंता, शिक्षक, अधिकारी झाले. जेव्हा ते गावाला परतले, तेव्हा सगळ्यांनी एकच सांगितले –
👉 “आम्हाला घडवणारे खरे शिल्पकार म्हणजे गणपतराव सर.”
“आज आम्ही जे काही आहोत, ते ‘हाडाच्या शिक्षकांमुळे’च. त्यांनी आम्हाला शिस्त शिकवली, मेहनतीचं महत्त्व समजावलं आणि खरेखुरे जीवनमूल्य दिले. जर त्यांनी आम्हाला त्या वेळेस कठोरपणे शिकवलं नसतं, तर आज आम्ही कदाचित इतके यशस्वी झालो नसतो.”
गणपतराव वृद्ध झाले, निवृत्त झाले. पण गावातील लोक त्यांना अजूनही “हाडाचा शिक्षक” म्हणत होते. कारण त्यांचे आयुष्यच शिक्षणासाठी वाहिले गेले होते.
✨ शिकवण -
खरा शिक्षक तोच, जो अडचणींवर मात करून विद्यार्थ्यांचे जीवन उजळतो.
शिस्त, मेहनत, आणि वेळेचं महत्त्व हेच खऱ्या यशाची गुरुकिल्ली आहे.
शिक्षण नोकरी नाही, ते ध्यास असतो.
हाडाचा शिक्षक म्हणजे जन्मजात शिक्षक – ज्याच्या रक्तातच अध्यापनाची ओढ आहे.
Post a Comment